یکی از مهم ترین قدم های کشیدن کاریکاتور موفق، مشاهده موضوع کاریکاتور با نگاه پرورش یافته و حرفه ای و تغییر تناسب چهره به شیوه مناسب و اغراق آمیز است. اما ممکن است این پرسش در ذهن به وجود آید که کاریکاتوریست ها چگونه تصمیم می گیرند تناسب چهره یک فرد را "به شیوه مناسب" تغییر دهند؟ چطور تشخیص دهیم در کدام عضو چهره و بدن اغراق کنیم تا کاریکاتور بهتری خلق شود؟
پاسخ این سوالات در شیوه درک و نگرش هر فرد نسبت به محیط اطراف نهفته است. هر کاریکاتور با دید هنرمند نسبت به موضوع کاریکاتور آغاز می شود. ارتباط اعضای چهره با هم، تفاوت مختصری که اندازه و فاصله اعضای چهره هر فرد با فرد دیگر دارد، شیوه ای که احساسات مختلف در چهره هر شخص نمایان می شود، زاویه سر موقع صحبت کردن و سایر عامل ها دید هنرمند را نسبت به چهره هر فرد تغییر می دهد.
به عنوان یک کاریکاتوریست لازم است شیوه نگرش خود به موضوعات را پرورش دهید. برای کشیدن یک کاریکاتور موفق نیازی نیست روی تمام اعضای چهره موضوع کاریکاتور تاکید و اغراق کنید بلکه لازم است به صورت حرفه ای آن چهره را خوب مشاهده کرده و فقط مهم ترین حالت آن را انتخاب کنید. سپس آن یک حالت را به عنوان سنگ بنای کاریکاتور خود قرار دهید. این سنگ بنا می تواند به سادگی " این شخص صورت لاغر، چشم های بزرگ، دهان کوچک و... دارد" باشد.
بیشتر بخوانید: هنر کاریکاتور چیست؟
عمل و عکس العمل در کشیدن کاریکاتور
در این جا این سوال پیش می آید که چرا تنها یک مورد مشاهده برای سنگ بنای کاریکاتور کافی است؟ در کتاب Mad Art of Caricature آمده است که "تمام اجزای چهره از اساس با هم مرتبط هستند و نمی توانید بدون در نظر گرفتن سایر اعضا در یک عضو تغییر ایجاد کنید". بنابراین اصل عمل و عکس العمل در کاریکاتور در نظر گرفته می شود.
در فیزیک هر عمل عکس العملی برابر و در جهت مخالف دارد. در کاریکاتور عمل تغییر اندازه یک عضو نسبت به اعضای دیگری که آن عضو را احاطه کرده اند، باعث می شود دیگر اعضا نسبت به این تغییر به طور قابل پیش بینی واکنش نشان دهند. نمی توانید چشم ها را بدون تاثیر گذاشتن روی بینی و دهان تغییر دهید.
تصویر بالا را در نظر بگیرید. شکل 1 تصویر چهره فرد در حالت عادی است. تصمیم می گیریم که در فاصله چشم های او از یکدیگر اغراق کنیم. اگر تاثیر این اغراق را در سایر اعضای چهره این شخص نشان ندهیم شکل 2 به دست می آید که حالت ناموزون و ناخوشایندی دارد. پس نمی توانیم نسبت به سایر اعضای چهره بی اعتنا باشیم. فاصله گرفتن چشم ها از یکدیگر باعث عکس العمل سایر اعضای چهره می شود. معمولاً در این حالت بینی به چشم ها نزدیک می شود و دهان نیز به همان نسبت به بینی نزدیک می شود. این تغییرات باعث پهن تر شدن شکل سر و چانه می شود (شکل 3).
فضای منفی در کشیدن کاریکاتور
فضای منفی مفهوم بسیار مهمی در هنر طراحی از جمله کشیدن کاریکاتور است. مشاهده فضای منفی یعنی به جای نگاه کردن به شکل یک جسم به فضای اطراف آن نگاه کنیم تا شکل اصلی جسم را بهتر درک کنیم. هنگام خلق یک کاریکاتور با مشاهده فضای منفی در حقیقت به رابطه یک عضو با فضایی که آن را احاطه است نگاه می کنید. به عنوان مثال در این تصویر کشیدن دهان این شخص با مشاهده فضای منفی میان دهان و بینی و دهان و انتهای فک آسانتر انجام می شود.
فضای منفی روشی دیگر برای فکر کردن درباره فاصله میان اعضا است. فاصله میان اعضای چهره یکی از سه عنصری است که برای ایجاد اغراق در چهره از آن استفاده می کنیم.
بیشتر بخوانید: آموزش کشیدن کاریکاتور - بخش اول
نظرات ارزشمند شما